همه ما عاشق پرندهها هستیم و رنگ زیبای آن‌ها بسیاری از ما را به وجد می‌آورد، اما گاهی صدا و آوازهای آن‌ها ممکن است دردسرآفرین شود. اگر شما هم در آپارتمان زندگی می‌کنید و مثل ما عاشق پرندهها هستید، نیاز دارید که یک پرنده کم سر و صداتر داشته باشید. با اینکه هیچ پرندهای، کاملا ساکت نیست، اما گونه‌هایی که اینجا برای شما آماده کرده‌ایم، عموما کم سر و صدا و آرام‌تر هستند و برای جاهای کوچک و مثلا اپارتمان‌ها، بسیار مناسب‌ترند. پرندهها ذاتاً آوازخوان هستند و این ویژگی اصلی آن‌ها است. اگر پرنده پر سر و صدا و آوازخونی، آرام‌تر از همیشه رفتار کند، خیلی نشانه خوبی نیست. در حیات وحش، پرندهها به صورت منظم برای همدیگر و دوستانشان، آواز می‌خوانند تا همدیگر را از شکارچیان، خطرات دیگر یا موقعیت خودشان مطلع کنند. در این مطلب، نژادهای برخی از پرندههای آرام و کم سر و صدا را بررسی خواهیم کرد.
۱. فنچ و قناری
قناری‌ها و فنچ‌ها، پرندههای کوچکی هستند که صدای نازک‌تری هم دارند و همین باعث شده که این پرندهها، یکی از بهترین گزینه‌ها برای دوستداران پرنده باشد که می‌خواهند پرنده آرام‌تری داشته باشند. آن‌ها پرنده‌هایی دوست‌داشتنی هستند و در کل روز، صدای کمی از خودشان تولید می‌کنند. البته این صدا هم ممکن است برای بعضی از افراد آزاردهنده باشد، اما حجم صدایشان بسیار پایین است و این صداهای ریز، اذیت‌‌کننده نیستند.
اندازه کوچک این پرندهها هم باعث شده که فضای نگه‌داری و تمیز کردن آن‌ها به حداقل برسد. بخشی از غذایشان، بذر و دانه است. آن‌ها تمایل دارند که دانه‌هایشان را پخش کنند، بنابراین توصیه می‌کنیم از یک جاروبرقی خوب استفاده کنید.
۲. طوطی کوچک دم‌دراز (مرغ عشق)
اگر از ظاهر طوطی‌ها خوشتان می‌آید، اما یک نژاد کوچک‌تر را ترجیح می‌دهید، در این صورت مرغ عشق می‌تواند پرنده مناسبی برای شما باشد. از علائم و ساختار بدن این پرندهها واضح است که اعضای واقعی خانواده طوطی‌ها هستند. همچنین مثل اقوام بزرگ‌ترشان، آن‌ها نیز توانایی صحبت کردن دارند. تفاوت اصلی، به جز اندازه، این است که حجم صدای این طوطی‌ها، به اندازه طوطیهای بزرگ نیست. به همین دلیل، برای کسانی که خواهان یک حیوان خانگی آرام هستند، انتخاب خوبی محسوب می‌شوند.
این پرندهها به راحتی می‌توانند حرف زدن را یاد بگیرند، اما چون صدایشان نازک است، شنیدن آن ممکن است کمی سخت باشد. مرغ عشق‌های زیادی هستند که به خانه نیاز دارند، پس اگر بخواهید، می‌توانید یکی از آن‌ها را از بنیادهای پذیرش و آموزش و یا نجات طوطی‌ها بگیرید.
۳. کوتوله برزیلی (لاوبرد)
هر چند این پرندهها از هر لحاظی، طوطی محسوب می‌شوند، اما کوتوله‌های کوچک مانند مرغ عشق‌ها، توانایی جیغ کشیدن مثل خیلی از طوطیهای بزرگ را ندارند. چه‌چهه و جیک‌جیک ملایم آن‌ها، به ندرت باعث اذیت افراد حساس می‌شود.
ظاهر کوتوله برزیلی مانند سایر طوطی‌ها است، اما آن‌ها قدرت جیغ کشیدنی که ممکن است از یک طوطی آمازون یا یک طوطی کاکل‌سفید بشنوید را ندارند. در واقع، بهتر است بگوییم این طوطی‌ها از آرام‌ترین طوطی‌هایی هستند که شما می‌توانید در آپارتمان نگه‌داری کنید.
۴. عروس هلندی
اگر به دنبال پرندهای هستید که کمی بزرگ‌تر از فنچ یا مرغ عشق باشد، می‌توانید به عروس هلندی هم فکر کنید. این پرندههای زیبا می‌توانند کاملا آوازخوان باشند، اما نسبت به بسیاری از طوطیهای دیگر آرام‌تر هستند. عروس‌های هلندی، پرندههای بسیار پرطرفداری هستند که به عنوان پرندهای همدم نگه‌داری می‌شوند و لایق این محبوبیت هستند. آن‌ها پرندههای کوچک، بامزه و آرامی هستند و می‌توانید نحوه رفتار و صحبت کردن را بهشان آموزش دهید. مراقبت از این پرندهها، مشابه مراقبت از طوطیهای بزرگ‌تر است و احترام بهشان هم باید مثل احترام به طوطیهای بزرگ‌تر باشد.
۵. طوطی سنگالی
طوطیهای سنگالی که پرندههای متوسطی هستند، به عنوان یکی از آرام‌ترین گونه‌های طوطی شناخته می‌شوند. با این که آن‌ها آوازخوان محسوب می‌شوند و توانایی صحبت کردن دارند، خیلی بعید است که نسبت به سایر طوطیهای متوسط و بزرگ جیغ بزنند. آن‌ها در آواز خواندنشان احتیاط بیشتری دارند و بنا به دلایلی، نسبت به بسیاری از پرندگان دیگر، غریزه‌ای برای آواز بلند ندارند.
با اینکه این پرندهها به اندازه گونه‌های دیگر صداهای ناهنجار تولید نمی‌کنند، اما مطمئن باشید که هیچ پرندهای کاملاً ساکت نیست. دلیل آن نیز این است که طبیعت پرندهها این نیست. پرندهها کاملا اجتماعی هستند و طبق این طبیعت اجتماعی، آواز خواندن روشی است که از آن برای برقراری ارتباط استفاده می‌کنند. در واقع، ساکت و آرام بودن بیش از حد هر پرندهای، غیرطبیعی است و نشانه‌ای از بیماری و افسردگی در پرنده محسوب می‌شود. پرندگان آرام و کم سر و صدا برای زندگی آپارتمانی مناسب هستند، اما نباید از آن‌ها انتظار سکوت کامل را داشته باشیم.