گروهی از جوندگان کوچک که شامل همسترها، موش‌های بیابانی (جربیل)، خوکچه‌های هندی ، موش‌های خانگی و موش‌های صحرایی (رَت) هستند، معمولا در فروشگاه‌های حیوانات خانگی یافت می‌شوند و یکی از حیوانات موردعلاقه خانواده‌ها برای نگهداری در خانه هستند. اگرچه همه آنها از جوندگان هستند، اما شرایط مراقبت و تعامل اجتماعی هر کدامشان متفاوت است. مقایسه‌های زیر می‌تواند به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید کدام یک از این جوندگان ممکن است حیوان خانگی مناسبی برای شما محسوب شود.
همسترها به عنوان حیوانات خانگی
همستر سوری یا طلایی به طور متوسط حدود ۲ تا ۳ سال زندگی می‌کند. همسترهای بالغ به طور متوسط، حدود ۱۵ سانتی‌متر طول دارند. آنها معمولا حیوانات انفرادی هستند که باید در قفس مناسب زندگی کنند. گفته شده که حداقل اندازه قفس باید ۳۰ در ۴۵ سانتی‌متر با حداقل ارتفاع ۳۰ سانتی‌متر باشد. البته از آن جایی که همستر بسیار فعال است، هر چه قفسش بزرگ‌تر باشد، بهتر است. به همین خاطر، قفس‌های مینیاتوری و فانتزی کوچکی که در فیلم‌ها یا پت‌شاپ‌ها از آنها به عنوان محل نگهداری همستر استفاده می‌شود، بسیار نامناسب و برای آنها کوچک است. همسترهای سوری که از دوران کودکی دستی می‌شوند، معمولا آستانه تحمل قابل‌قبولی دارند، اما اگر از بچگی آنها را در دست نگیریم و به محیط جدید زندگیش عادت ندهیم، ممکن است رفتار تدافعی پیدا کنند و حتی با کوچک‌ترین تماس فیزیکی، گازهای دردناکی بگیرند. فراموش نکنید که اکثر همسترها، حیوانات شب‌زی یا شب‌زنده‌دار هستند و به همین خاطر، بیدار کردن آنها در طول روز کار سختی است و اگر هم بیدار شوند، ممکن است بداخلاق و بی‌حوصله باشند. همسترها کوچک و شکننده هستند و کودکان همیشه باید تحت نظارت و مراقبت والدین با آنها تعامل داشته باشند و اگر می‌خواهند او را در دست بگیرند، حتما باید این کار را در حالت نشسته انجام دهند.
همسترها به طور گسترده‌ای در دسترس هستند و حیوانات خانگی خوبی برای افراد مبتدی هستند. به علاوه، شما نیاز ندارید تا یک گروه کامل از آنها را نگه دارید تا خوشحال باشند، زیرا بسیاری از آنها، حیوانات انفرادی هستند؛ به استثنای برخی از همسترهای کوتوله که ممکن است بعضی اوقات با همسترهای گونه خود زندگی کنند و رفتار اجتماعی داشته باشند.
جربیل‌ها به عنوان حیوانات خانگی
جربیل‌ها یا موش‌های بیابانی همانند همسترها، به طور متوسط ۲ تا ۳ سال زندگی می‌کنند. البته طول عمر تا ۵ سال هم در آنها دیده شده است. طول بدن آنها به طور میانگین به ۶ سانتی‌متر می‌رسد و بر خلاف رت‌ها یا موش‌های خانگی، دم‌های پرمویی دارند که تقریبا به اندازه طول بدن آنها است. با این حال، هیچ‌وقت یک جربیل را از دمش نگیرید و بلند نکنید. جربیل بسیار فعال و اجتماعی است و به همین خاطر، اگر یک جفت یا گروهی از آنها را نگهداری کنید، شادتر هستند. بهتر است همه نر یا همه ماده باشند تا از تکثیر زیاد آنها جلوگیری شود. معرفی کردن موش‌های بزرگسال و بالغ به یکدیگر کمی سخت است، پس بهتر است این کار را زمانی که جوان‌تر هستند انجام دهید.
جربیل‌ها اگر دستی شوند، رام و بامزه خواهند شد و مشاهده آنها وقتی دارند با یکدیگر د قفس بازی می‌کنند، بسیار جالب است. به نظر می‌رسد که آنها نسبت به بعضی از همسترها کم‌تر گاز می‌گیرند، اما انرژی بسیار بیشتری دارند و به همین خاطر، ایمن نگه داشتن آنها در دستان کوچک کودکان ممکن است کار سختی باشد.
موش‌ها به عنوان حیوانات خانگی
موش‌ها به طور متوسط ۱ تا ۳ سال زندگی می‌کنند و مراقبت از آنها بسیار آسان است. آنها کوچک‌ترین جوندگان ذکرشده در اینجا هستند، با بدن‌هایی که فقط حدود ۸ سانتی‌متر طول و یک دم بدون مو (مانند رت‌ها) دارند. آنها اجتماعی هستند و ماده ها در گروه‌های کوچک به خوبی عمل می‌کنند. اگر نرها با یکدیگر نگهداری شوند، با هم مبارزه می‌کنند. برای نگهداری از یک جفت آنها، یک قفس کوچک موردنیاز است.
اگر آنها را به صورت مرتب در دست بگیرید، بسیار رام می‌شوند، اما کوچک و سریع هستند و می‌توانند چموش باشند. آنها مراقبت کمی می‌خواهند. موش‌های خانگی فعال، بازیگوش و سرگرم‌کننده هستند.
رت‌ها به عنوان حیوانات خانگی
رَت‌ها یا موش‌های صحرایی به طور متوسط ۲ تا ۴ سال زندگی می‌کنند و حیوانات خانگی بزرگ و خوبی هستند. آنها بسیار اجتماعی هستند، بنابراین بهتر است دو پسر یا دو دختر را با هم نگه دارید. از آن‌جایی که آنها از بیشتر جوندگانی که به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند بزرگ‌تر هستند، طول بدن آنها حدود ۲۰ سانتی‌متر است و دم بی‌مویی نیز دارند که هم‌اندازه بدن آنها است. آنها به راحتی قابل‌حمل هستند. با دستی کردن به طور منظم، بسیار آرام‌تر می‌شوند و از همراهی انسان‌ها لذت می‌برند. آنها بسیار باهوش هستند و بر خلاف همسترها که ممکن است ناگهان از میان دست‌ها بپرند، رفتار غیرقابل‌پیش‌بینی چندانی ندارند و به ندرت گاز می‌گیرند. آنها زمان‌هایی را برای خارج شدن از قفس برای تعامل اجتماعی و ورزش نیاز دارند و حتی می‌توانند ترفندهای ساده را یاد بگیرند. رت‌ها از لحاظ هوش اجتماعی و میزان علاقه و تعاملی که با انسان‌ها دارند، با رفتار اجتماعی سگ‌ها مقایسه می‌شوند.
خوکچه‌های هندی به عنوان حیوانات خانگی
خوکچه‌های هندی جوندگانی با عمر نسبتا طولانی‌تری هستند؛ عمر آنها تقریبا بین ۵ تا ۷ سال و بعضا حتی تا ۱۰ سال است. اندازه بزرگسالان آن حدود ۲۵ سانتی‌متر است و به همین خاطر، از بزرگ‌ترین جوندگان حیوان خانگی هستند. اندازه و خلق و خوی آنها باعث شده است که حیوانات خانگی مخصوص و محبوبی برای خانواده‌ها باشند. آنها به ندرت گاز می‌گیرند، حتی اگر تحت استرس قرار گرفته باشند. خوکچه هندی یک حیوان بسیار اجتماعی است و به همین دلیل، پیشنهاد می‌شود که آنها را به صورت زوج، البته زوج‌های هم‌جنس، نگهداری کنید. فضای زندگی آنها نیز بسیار مهم است و بهتر است یک قفس بزرگ برای آنها تهیه کنید. البته خود خوکچه‌های هندی هم نژادهای مختلفی دارند که برای آشنایی بیشتر با آنها، خواندن این مطلب را به شما پیشنهاد می‌کنیم.
در صورت در دسترس نبودن قفس بزرگ‌تر، بهتر است که تمرین روزانه خارج از قفس انجام شود. اگر شما نمی‌توانید به طور منظم با او بازی کنید تا انرژی‌اش تخلیه شود، قفس بزرگ‌تری مورد نیاز است. قفس بزرگ‌تر را می‌توانید به راحتی با موادی که در خانه یافت می‌شود، بسازید. خوکچه‌های هندی مانند دیگر جوندگان ذکرشده، در فرار خیلی هنرمند نیستند. آنها رژیم غذایی سخت‌تری دارند و نیازمند مواد تازه‌ای مانند یونجه و سبزیجات و همچنین مقادیر کافی ویتامین C هستند. از آن جایی که خوکچه‌های هندی بزرگ‌تر از جوندگان دیگر هستند و شکنندگی کمتری دارند، همچنین نگرانی‌های کمتری برای کودکان دارند.
انواع دیگری از جوندگان نیز وجود دارد که به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می‌شوند؛ مانند چین‌چیلا(بومی کوه های آند آمریکا)، جرد، دگ، دوپراس، موش خرمایی، سنجاب‌ها و گروه گسترده دیگری از جوندگان. شما گزینه‌های زیادی در خانواده جوندگان دارید و خودتان باید تصمیم بگیرید که چه نوع از آنها برای شما، محیط و سبک زندگیتان مناسب است و البته، باید این موضوع را هم در نظر بگیرید که تا چه میزان توانایی برطرف کردن نیازهای او و متعهد ماندن به خواسته‌هایش را دارید.